Filmowe Wieczory w Trzebnicy

             Czy warto wciąż przenosić na ekran czarno-białe, ruchome kadry, zakurzone już nieco perły filmowe - starannie wybrane z szerokiego wachlarza polskiej kinematografii? Czy warto powracać do postaci wielkich mistrzów obrazu, zaklinających swoje fabularne, celuloidowe opowieści w szlachetnej formie, odkrywać na nowo zapomnianych już nieco twórców, wybitne kreacje aktorskie? Czy warto wracać do klasyki kina, dotykać emocji, kiedyś już doświadczonych, które otworzyć przed nami mogą nowe horyzonty poznawcze - ukierunkowane nie tylko na edukowanie o sztuce filmowej, ale przed wszystkim wyznaczające ścieżki osobistych refleksji i interpretacji - losów, przeżyć, prozy dnia codziennego, a także interakcji z różnorodną postacią sztuki, jakiej dostarcza film?

Odpowiedź wydaje się oczywista, jeśli powrócimy do wspomnienia inauguracyjnych „Filmowych Wieczorów”- nowego cyklu spotkań z kinem, który zaproponował widzom spotkanie z obrazem pt. „Jak być kochaną”, wspomnieniami o postaci reżysera - Wojciecha Jerzego Hasa oraz odtwórców głównych ról – Barabry Krafftówny i Zbigniewa Cybulskiego. Pionierska projekcja miała charakter bardzo oficjalny, a towarzyszyła jej również krótka prelekcja wprowadzająca do tytułu, przybliżająca w zarysie nie tylko autorski warsztat pracy reżysera, aktora – wybitna rola Barbary Kraftówny, ale również filozofię tworzenia W.J.Hasa, jego idealne proporcje w częstowaniu widzów tym, co ważne w treści, a tym co zaklęte w warstwie formalnej.

Premiera wydarzenia odbyła się pierwszego dnia wiosny, a zaproszeni gości podążając za dźwiękami fortepianu wypełniającymi Rynek i wnętrza dominanty miasta mogli przenieść się do jednej z wyciemnionych sal ratusza w Trzebnicy. Filmowe spotkanie obudziło nie tylko ducha starego, dobrego kina, a również stało się przyczynkiem do dialogu pomiędzy sztuką – człowiekiem – miejscem, pozornie nie kojarzonym wśród trzebniczan z kinem, a udowadniającym tezę o sile obrazu, który wchodząc w reakcję z publicznością wywołuje dyskusje, wprowadza nastrój, buduje dialog i zmienia przestrzeń. Rozmowy, podszepty, pełne kinowych emocji reakcje publiczności zgromadzonej na „Filmowym Wieczorze” pokazały również o poczuciu deficytu u przysłowiowych kinomanów i pragnieniu obcowania z filmem, który już nie długo będzie mógł zagościć w remontowanym „Kinie Polonia”, kontynuując ideę „Filmowych Wieczorów”, które również zapraszać będę widzów w plenerowe, miejskie lokalizacje.

Autor: Tomasz Wolak